NOORD-KOREAANSE SLAVEN IN TSJECHIË
Naar schatting enkele honderden Noord-Koreaanse vrouwen werken in semi-slavernij in de Tsjechische textiel- en leerindustrie. De vrouwen hebben weliswaar een officiële werk- en verblijfsvergunning en krijgen het Tsjechische minimumloon uitbetaald, maar ze staan onder volledige controle van de Noord-Koreaanse ambassade, aan wie ze ook als ‘vrijwillige bijdrage aan de socialistische revolutie’ het grootste deel van hun salaris moeten afstaan. Ze worden volledig afgezonderd van de samenleving en mogen slechts in groepen, onder Noord-Koreaanse bewaking, naar buiten om bijvoorbeeld boodschappen te doen.
Volgens de Tsjechische sociaal-democratische Europarlementariër Richard Falbr, de vroegere voorzitter van de grootste Tsjechische vakbond, is legaal niets op hun positie aan te merken, omdat hun papieren volledig in orde zijn. Maar moreel zijn er volgens hem grote vraagtekens te plaatsen bij de constructie, niet alleen vanwege de omstandigheden waaronder de vrouwen leven, maar ook, omdat hun arbeid – en het werk van zo’n 10000 tot 15000 Noord-Koreaanse arbeiders in landen als Rusland, Bulgarije, Libië, Saoedi-Arabië en Angola – één van de belangrijkste bronnen van buitenlandse valuta is voor het Noord-Koreaanse communistische regiem. Falbr onderzocht de omstandigheden waaronder de vrouwen moeten werken voor het Europese parlement.
De Noord-Koreanen werken sinds eind jaren negentig in Tsjechië. Onlangs vertelde een voormalige Noord-Koreaanse diplomaat aan de Amerikaanse San Francisco Chronicle over de omstandigheden waaronder de vrouwen leven. Kim Tae San was als diplomaat in 1998 betrokken bij de oprichting van een aantal bedrijven waar de vrouwen te werk zijn gesteld en was tot hij overliep toezichthouder in die fabrieken.
De salarissen van de vrouwen worden allemaal op hetzelfde rekeningnummer van de ambassade gestort. 55 procent van hun loon gaat als ‘vrijwillige’ bijdrage naar de regering. Van de rest wordt geld afgehouden voor accommodatie, transport en bloemen voor de verjaardagen van de gestorven Noord-Koreaanse leider Kim Il Sung en zijn zoon Kim Jong Il. Ook moeten ze de Noord-Koreaanse propagandafilms die hun enige vertier vormen, zelf betalen.
Maandelijks krijgen ze een bedrag van 18 tot 25 euro, waarvan ze eten moeten kopen. Een keer per week kunnen ze, onder begeleiding, boodschappen doen. De vrouwen leven hoofdzakelijk van de allergoedkoopste macaroni, zodat ze maandelijks nog geen 10 euro uitgeven en geld overhouden om hun familie thuis te ondersteunen. De eigenaar van een schoenfabriek waar Noord-Koreaanse vrouwen werkten, verklaarde een jaar geleden voor de Tsjechische radio dat hij de vrouwen wel eens over honger had horen klagen.
Volgens het arbeidsbureau in Beroun, een regio met enkele bedrijven waar Noord-Koreaanse vrouwen werken, konden die bedrijven geen Tsjechische werknemers vinden. De vrouwen gelden als goede arbeiders. Hun contact met de buitenwereld verloopt geheel via een officiële tolk van de Noord-Koreaanse ambassade. Pogingen van Tsjechische media twee jaar geleden met een aantal vrouwen te praten, leidden er destijds toe dat die een cameraman te lijf gingen en de film uit zijn camera stalen Volgens ooggetuigen leken de vrouwen volkomen in paniek toen ze door de journalisten werden benaderd.
Desondanks geldt een dergelijke baan volgens ex-diplomaat Kim Tea San als een buitenkans, omdat het salaris naar Noord-Koreaanse begrippen enorm is. Alleen vrouwen uit als betrouwbaar geachte gezinnen komen ervoor in aanmerking. Velen laten thuis een gezin met kinderen achter, een goede stok achter de deur om vluchten te voorkomen. De diplomaat, die sinds zijn overlopen in Tsjechië woont, weet uit eigen ervaring van de consequenties daarvan zijn. Zijn in Noord-Korea wonende kinderen zijn sindsdien spoorloos en zelfs neven en nichten lijken van de aardbodem verdwenen.
Volgens de Tsjechische sociaal-democratische Europarlementariër Richard Falbr, de vroegere voorzitter van de grootste Tsjechische vakbond, is legaal niets op hun positie aan te merken, omdat hun papieren volledig in orde zijn. Maar moreel zijn er volgens hem grote vraagtekens te plaatsen bij de constructie, niet alleen vanwege de omstandigheden waaronder de vrouwen leven, maar ook, omdat hun arbeid – en het werk van zo’n 10000 tot 15000 Noord-Koreaanse arbeiders in landen als Rusland, Bulgarije, Libië, Saoedi-Arabië en Angola – één van de belangrijkste bronnen van buitenlandse valuta is voor het Noord-Koreaanse communistische regiem. Falbr onderzocht de omstandigheden waaronder de vrouwen moeten werken voor het Europese parlement.
De Noord-Koreanen werken sinds eind jaren negentig in Tsjechië. Onlangs vertelde een voormalige Noord-Koreaanse diplomaat aan de Amerikaanse San Francisco Chronicle over de omstandigheden waaronder de vrouwen leven. Kim Tae San was als diplomaat in 1998 betrokken bij de oprichting van een aantal bedrijven waar de vrouwen te werk zijn gesteld en was tot hij overliep toezichthouder in die fabrieken.
De salarissen van de vrouwen worden allemaal op hetzelfde rekeningnummer van de ambassade gestort. 55 procent van hun loon gaat als ‘vrijwillige’ bijdrage naar de regering. Van de rest wordt geld afgehouden voor accommodatie, transport en bloemen voor de verjaardagen van de gestorven Noord-Koreaanse leider Kim Il Sung en zijn zoon Kim Jong Il. Ook moeten ze de Noord-Koreaanse propagandafilms die hun enige vertier vormen, zelf betalen.
Maandelijks krijgen ze een bedrag van 18 tot 25 euro, waarvan ze eten moeten kopen. Een keer per week kunnen ze, onder begeleiding, boodschappen doen. De vrouwen leven hoofdzakelijk van de allergoedkoopste macaroni, zodat ze maandelijks nog geen 10 euro uitgeven en geld overhouden om hun familie thuis te ondersteunen. De eigenaar van een schoenfabriek waar Noord-Koreaanse vrouwen werkten, verklaarde een jaar geleden voor de Tsjechische radio dat hij de vrouwen wel eens over honger had horen klagen.
Volgens het arbeidsbureau in Beroun, een regio met enkele bedrijven waar Noord-Koreaanse vrouwen werken, konden die bedrijven geen Tsjechische werknemers vinden. De vrouwen gelden als goede arbeiders. Hun contact met de buitenwereld verloopt geheel via een officiële tolk van de Noord-Koreaanse ambassade. Pogingen van Tsjechische media twee jaar geleden met een aantal vrouwen te praten, leidden er destijds toe dat die een cameraman te lijf gingen en de film uit zijn camera stalen Volgens ooggetuigen leken de vrouwen volkomen in paniek toen ze door de journalisten werden benaderd.
Desondanks geldt een dergelijke baan volgens ex-diplomaat Kim Tea San als een buitenkans, omdat het salaris naar Noord-Koreaanse begrippen enorm is. Alleen vrouwen uit als betrouwbaar geachte gezinnen komen ervoor in aanmerking. Velen laten thuis een gezin met kinderen achter, een goede stok achter de deur om vluchten te voorkomen. De diplomaat, die sinds zijn overlopen in Tsjechië woont, weet uit eigen ervaring van de consequenties daarvan zijn. Zijn in Noord-Korea wonende kinderen zijn sindsdien spoorloos en zelfs neven en nichten lijken van de aardbodem verdwenen.
Reacties