EMIGRANTEN VERANDEREN ROEMEENSE DORPEN
Zeven jaar geleden vertrokken Maria Negoita’s zoon en schoondochter van Bolentin naar Italië. Hij werk er als bouwvakker, zij als schoonmaakster. Sindsdien zorgt Maria voor hun zoon. Vorig jaar haalde ze de jongen, nu zeventien, van school. ,,Hij moet helpen, mijn man is ziek'', zegt ze verontschuldigend. Om die reden mag hij ook niet naar Italië, hoewel hij altijd huilt als zijn ouders bellen.
De jongen werkt als huisschilder en zijn inkomen is hard nodig om opa’s medicijnen en ziekenhuiskosten te betalen. Het Italiaanse geld zit voor een groot deel in de bouw van een enorm huis op het achtererf. ,,Bovendien verdient mijn zoon nu ook al niets, hij heeft een longziekte'', verzucht ze.
De kleinzoon behoort tot een nieuwe groep probleemkinderen, zeggen hulporganisaties in Roemenië.. Het zijn kinderen die achterblijven alsl hun ouders elders geld verdienen. Sommigen, zoals Maria's kleinzoon, leven bij familie. Anderen krijgen al op heel jonge leeftijd de verantwoordelijkheid voor zichzelf en de jongere kinderen op hun schouder. Soms gaat dat mis en eindigen kinderen in de misdaad of in handen van mensenhandelaars.
Het kinderprobleem is de schaduwzijde van een ontwikkeling die het Roemeense platteland in snel tempo doet veranderen. Pakweg twee miljoen Roemenen verdienen momenteel in het buitenland geld. Naast hooggeschoolden zijn het veelal dorpelingen die hun geluk elders zoeken, vaak in Italië en Spanje, landen met aan het Roemeens verwante talen. Ze werken er als bouwvakker, schoonmaakster, sinaasappelplukkers of serveersters. De miljarden die ze naar huis sturen, zijn een belangrijke factor in de economische groei van Roemenie in de afgelopen jaren.
Dankzij hun geld maken isolatie en armoede in veel dorpen plaats voor een zekere welvaart, en daarmee komen wensen en eisen. Mensen kopen koelkasten, auto's, televisies en wasmachines. En dat betekent dat ze stroom en stromend water willen en een verharde weg zodat hun auto schoon en heel blijft.
,,Veel emigranten investeren in onroerend goed. Dat levert het dorp belasting op en daarvan hebben we aardgas aangelegd, wegen verbeterd en straatverlichting aangelegd'', zegt Bolentin's gemeentesecretaris Mihai Grigore. Emigranten hebben ook geld geïnvesteerd in een benzinestation, in een hotel, in land en ander onroerend goed.
Het is onduidelijk hoeveel van de 6500 inwoners uit Bolentin, een dorp in een kale vlakte zo'n 25 kilometer van Boekarest, precies in Italië werken. Zo'n 350, zegt Grigore. Duizend tot 2000, meent burgemeester Emilian Banica. Ex-emigrant Gigi, mede-eigenaar van Club X , houdt het op ,,wel drie- tot vierduizend''. Migratie kent een zekere traditie in het dorp. Dertig jaar geleden vertrokken Bolentiners al naar de DDR, in de jaren tachtig van de vorige eeuw gingen ze naar Libië, en tegenwoordig naar Florence.
De meeste emigranten stoppen hun geld in huizen. Overal in Bolentin, overal in Roemenie wordt gebouwd. Gigi en zijn twee broers vormen een uitzondering op die regel. Ze werkten, net als de meeste Bolentiners, in het Italiaanse Florence in de bouw. Het was hard werken, zegt hij. Veel harder dan hier thuis, in Roemenie. De broers spaarden hun geld en vervulden een langgekoesterde droom: hun eigen discotheek.
Op den lange duur, hoopt burgemeester Banica, creëren dit soort initiatieven van emigranten samen met de komst van een aantal grote, nieuwe bedrijven op een nabij bedrijfsterrein thuis werkgelegenheid. Dan kunnen Bolentiners in de toekomst gewoon thuisblijven.
Gloed
S. Marai
De jongen werkt als huisschilder en zijn inkomen is hard nodig om opa’s medicijnen en ziekenhuiskosten te betalen. Het Italiaanse geld zit voor een groot deel in de bouw van een enorm huis op het achtererf. ,,Bovendien verdient mijn zoon nu ook al niets, hij heeft een longziekte'', verzucht ze.
De kleinzoon behoort tot een nieuwe groep probleemkinderen, zeggen hulporganisaties in Roemenië.. Het zijn kinderen die achterblijven alsl hun ouders elders geld verdienen. Sommigen, zoals Maria's kleinzoon, leven bij familie. Anderen krijgen al op heel jonge leeftijd de verantwoordelijkheid voor zichzelf en de jongere kinderen op hun schouder. Soms gaat dat mis en eindigen kinderen in de misdaad of in handen van mensenhandelaars.
Het kinderprobleem is de schaduwzijde van een ontwikkeling die het Roemeense platteland in snel tempo doet veranderen. Pakweg twee miljoen Roemenen verdienen momenteel in het buitenland geld. Naast hooggeschoolden zijn het veelal dorpelingen die hun geluk elders zoeken, vaak in Italië en Spanje, landen met aan het Roemeens verwante talen. Ze werken er als bouwvakker, schoonmaakster, sinaasappelplukkers of serveersters. De miljarden die ze naar huis sturen, zijn een belangrijke factor in de economische groei van Roemenie in de afgelopen jaren.
Dankzij hun geld maken isolatie en armoede in veel dorpen plaats voor een zekere welvaart, en daarmee komen wensen en eisen. Mensen kopen koelkasten, auto's, televisies en wasmachines. En dat betekent dat ze stroom en stromend water willen en een verharde weg zodat hun auto schoon en heel blijft.
,,Veel emigranten investeren in onroerend goed. Dat levert het dorp belasting op en daarvan hebben we aardgas aangelegd, wegen verbeterd en straatverlichting aangelegd'', zegt Bolentin's gemeentesecretaris Mihai Grigore. Emigranten hebben ook geld geïnvesteerd in een benzinestation, in een hotel, in land en ander onroerend goed.
Het is onduidelijk hoeveel van de 6500 inwoners uit Bolentin, een dorp in een kale vlakte zo'n 25 kilometer van Boekarest, precies in Italië werken. Zo'n 350, zegt Grigore. Duizend tot 2000, meent burgemeester Emilian Banica. Ex-emigrant Gigi, mede-eigenaar van Club X , houdt het op ,,wel drie- tot vierduizend''. Migratie kent een zekere traditie in het dorp. Dertig jaar geleden vertrokken Bolentiners al naar de DDR, in de jaren tachtig van de vorige eeuw gingen ze naar Libië, en tegenwoordig naar Florence.
De meeste emigranten stoppen hun geld in huizen. Overal in Bolentin, overal in Roemenie wordt gebouwd. Gigi en zijn twee broers vormen een uitzondering op die regel. Ze werkten, net als de meeste Bolentiners, in het Italiaanse Florence in de bouw. Het was hard werken, zegt hij. Veel harder dan hier thuis, in Roemenie. De broers spaarden hun geld en vervulden een langgekoesterde droom: hun eigen discotheek.
Op den lange duur, hoopt burgemeester Banica, creëren dit soort initiatieven van emigranten samen met de komst van een aantal grote, nieuwe bedrijven op een nabij bedrijfsterrein thuis werkgelegenheid. Dan kunnen Bolentiners in de toekomst gewoon thuisblijven.
Gloed
S. Marai
Reacties