EXAMENS
Een paar jaar geleden wilden we graag dat ons zoontje naast school iets ging doen. Sport, muziek, noem maar op. Vrijwel alle kinderen in zijn klas zaten ergens op, dus krijg je als ouder haast het gevoel dat je tekort schiet als je kind niet ook érgens heengaat. Afgezien daarvan, een beetje sport deed hem zeker geen kwaad.
Maar zo simpel als het leek, was het niet. Het bleek vrijwel onmogelijk om iets te vinden waar hij gewoon, voor de lol, heen kon. Hongaren nemen dit soort zaken vreselijk serieus. Dus als een kind naar ballet, dan gaat het ook naar ballet, niet één, maar drie keer per week. Balletles is geen hobby, het is een investering in de toekomst, en met één keer per week wordt je dochter zeker geen ballerina.
Datzelfde geldt voor sport en al helemaal voor muziekles. Één keer per week pianoles is onmogelijk. Om muziekles te kunnen volgen, moeten kinderen hoe dan ook solvege doen, twee keer per week als het even kan, en dan moeten ze ook nog twee of drie keer per week naar hun gewone muziekles.
Bij mijn zoontje in de klas zit een meisje, dat piano- en dwarsfluitles heeft, en daarnaast nog naar rockballet en judo gaat. Dat is, met de solvege erbij, iets van tien of meer uren per week. Plus, niet te vergeten, de uren die ze thuis moet oefenen.
Ze heeft ook nog een broertje dat van de ene les naar de andere zoeft. Over de logistiek van zo'n operatie wil ik niet nadenken, maar ik ben niet helemaal verbaasd, dat ze niet tot de sterkste leerlingen in haar klas behoort. ,,Het wordt haar soms een beetje veel'', biechtte de moeder laatst bij een ouderavond op.
Over twee weken wordt het helemaal hectisch in dat huisgezin. Dan is het namelijk examentijd. Acht en tien jaar oud draven beide kinderen die week van piano- naar dwarsfluit-, solvege- en trompetexamen. Waarvoor, vraag je je dan af. Weet zo'n pianoleraar zelf niet hoe goed zijn leerlingen zijn?
Maar zonder officieel papiertje telt het niet. Ik ken een meisje, dat vloeiend Nederland sprak én ook schreef, omdat ze dat van kleins af aan had geleerd. Maar om daar in een sollicitatie iets aan te hebben, moest ze examen doen. Ze zakte. Haar mondeling deed ze weliswaar ruim voldoende. Maar van voltooid deelwoorden, bijvoegelijke naamwoorden en bijwoorden had ze totaal geen verstand. En ja, zonder dat kon ze geen papiertje krijgen.
Stroomafwaarts langs de Donau
Péter Esterházy
Maar zo simpel als het leek, was het niet. Het bleek vrijwel onmogelijk om iets te vinden waar hij gewoon, voor de lol, heen kon. Hongaren nemen dit soort zaken vreselijk serieus. Dus als een kind naar ballet, dan gaat het ook naar ballet, niet één, maar drie keer per week. Balletles is geen hobby, het is een investering in de toekomst, en met één keer per week wordt je dochter zeker geen ballerina.
Datzelfde geldt voor sport en al helemaal voor muziekles. Één keer per week pianoles is onmogelijk. Om muziekles te kunnen volgen, moeten kinderen hoe dan ook solvege doen, twee keer per week als het even kan, en dan moeten ze ook nog twee of drie keer per week naar hun gewone muziekles.
Bij mijn zoontje in de klas zit een meisje, dat piano- en dwarsfluitles heeft, en daarnaast nog naar rockballet en judo gaat. Dat is, met de solvege erbij, iets van tien of meer uren per week. Plus, niet te vergeten, de uren die ze thuis moet oefenen.
Ze heeft ook nog een broertje dat van de ene les naar de andere zoeft. Over de logistiek van zo'n operatie wil ik niet nadenken, maar ik ben niet helemaal verbaasd, dat ze niet tot de sterkste leerlingen in haar klas behoort. ,,Het wordt haar soms een beetje veel'', biechtte de moeder laatst bij een ouderavond op.
Over twee weken wordt het helemaal hectisch in dat huisgezin. Dan is het namelijk examentijd. Acht en tien jaar oud draven beide kinderen die week van piano- naar dwarsfluit-, solvege- en trompetexamen. Waarvoor, vraag je je dan af. Weet zo'n pianoleraar zelf niet hoe goed zijn leerlingen zijn?
Maar zonder officieel papiertje telt het niet. Ik ken een meisje, dat vloeiend Nederland sprak én ook schreef, omdat ze dat van kleins af aan had geleerd. Maar om daar in een sollicitatie iets aan te hebben, moest ze examen doen. Ze zakte. Haar mondeling deed ze weliswaar ruim voldoende. Maar van voltooid deelwoorden, bijvoegelijke naamwoorden en bijwoorden had ze totaal geen verstand. En ja, zonder dat kon ze geen papiertje krijgen.
Stroomafwaarts langs de Donau
Péter Esterházy
Reacties