AANBIEDING
We gooien met zijn allen in Nederland jaarlijks voor 3 miljard aan voedsel weg, 150 kilo per Nederlander per jaar. Dat is een kleine halve kilo per dag. Daar kun je heel wat hongerige kindertjes in ontwikkelingslanden mee voeden. In andere landen is het niet beter. In Engeland schijnt éénderde van al het eten uiteindelijk in de prullenbak te belanden.
De gewone consument is de hoofdschuldige, want het meeste voedsel wordt thuis weggegooid, omdat veel mensen hun ogen en neus minder vertrouwen dan de uiterste verkoopdatum. Maar restaurants, ziekenhuizen en supermarkten dragen uiteraard ook hun steentje bij. Ze moeten wel, als het voedsel over de uiterste verkoopdatum is, want wee hen als de keuringsdienst van waren hen betrapt met chips die een dag over tijd zijn.
Vooral bij de supermarkten vind dat ik dat toch een curieuze gang van zaken. Ik weet, veel mensen schijnen ervan overtuigd te zijn dat een blik bonen niet meer eetbaar is als de datum op de onderkant verstreken is...
maar veel andere mensen zijn gelukkig slim genoeg om te beseffen dat iets dat een jaar goed blijft, ook nog wel een paar weken (of zelfs maanden) langer eetbaar is. In Hongarije ligt de lat aanzienlijk lager. Te laag, denk ik soms, als ik zelfs bij grote zaken als de Tesco of de Cora mijn weg zorgvuldig tussen de verrotte appels door moet zoeken om een kilo goede exemplaren bij elkaar te krijgen. Zelfs als er kwaliteitsklasse I bij staat, is nog niet gegarandeerd dat alle vruchten in de kist in orde zijn. Maar dat ik tussen die appels moet zoeken, is mij eigenlijk toch liever dan dat de hele boel wordt weggedonderd omdat er een paar beurse exemplaren tussen zitten.
Laat ik eerlijk zijn, als ik weer eens een pak zuur geworden melk openmaak, dan denk ik met weemoed aan de Hollandse keuringsdienst van waren. Overigens heeft het bij die melk zelden met de uiterste houdbaarheidsdatum te maken, want daar let ik bij dat product wel op, maar meer met slordigheid en onkunde. Zet een pallet met melk in een hittegolf een tijdje op de parkeerplaats en zuur succes is verzekerd.
Maar met minder bederfelijke waren heb ik er helemaal geen problemen mee dat de Hongaren wat minder strikt zijn dan Nederlanders. De supermarkt bij ons in de buurt is op zich vrij strict met de data, maar lost het houdbaarheidsprobleem wel creatief op. Producten waar het er niet zo op aankomt, zoals pakjes thee, bonbons of puddingpoeder komen na verstrijken van de houdbaarheidsdatum in een speciale bak, met een dikke sticker erop: 50 procent korting.
Ook inmiddels wat verlepte groente en fruit liggen ergens in de groenteafdeling apart te wachten op een koper met een dunnere beurs. Ze gaan er duidelijk vanuit dat je als consument zelf wel kunt beoordelen of je dat beurse vlekje op de koop toe neemt in ruil voor een forse prijsverlaging.
En reken maar dat er gegadigden zijn in een land waar een groot deel van de bevolking graag zou willen dat ze het Nederlandse minimumloon zouden verdienen. Zelfs als de chocolade van de afgeprijsde kersenbonbons wat wit uitgeslagen is (wat trouwens helemaal geen kwaad kan), smaken ze nog altijd lekkerder dan helemaal geen bonbon.
De gewone consument is de hoofdschuldige, want het meeste voedsel wordt thuis weggegooid, omdat veel mensen hun ogen en neus minder vertrouwen dan de uiterste verkoopdatum. Maar restaurants, ziekenhuizen en supermarkten dragen uiteraard ook hun steentje bij. Ze moeten wel, als het voedsel over de uiterste verkoopdatum is, want wee hen als de keuringsdienst van waren hen betrapt met chips die een dag over tijd zijn.
Vooral bij de supermarkten vind dat ik dat toch een curieuze gang van zaken. Ik weet, veel mensen schijnen ervan overtuigd te zijn dat een blik bonen niet meer eetbaar is als de datum op de onderkant verstreken is...
maar veel andere mensen zijn gelukkig slim genoeg om te beseffen dat iets dat een jaar goed blijft, ook nog wel een paar weken (of zelfs maanden) langer eetbaar is. In Hongarije ligt de lat aanzienlijk lager. Te laag, denk ik soms, als ik zelfs bij grote zaken als de Tesco of de Cora mijn weg zorgvuldig tussen de verrotte appels door moet zoeken om een kilo goede exemplaren bij elkaar te krijgen. Zelfs als er kwaliteitsklasse I bij staat, is nog niet gegarandeerd dat alle vruchten in de kist in orde zijn. Maar dat ik tussen die appels moet zoeken, is mij eigenlijk toch liever dan dat de hele boel wordt weggedonderd omdat er een paar beurse exemplaren tussen zitten.
Laat ik eerlijk zijn, als ik weer eens een pak zuur geworden melk openmaak, dan denk ik met weemoed aan de Hollandse keuringsdienst van waren. Overigens heeft het bij die melk zelden met de uiterste houdbaarheidsdatum te maken, want daar let ik bij dat product wel op, maar meer met slordigheid en onkunde. Zet een pallet met melk in een hittegolf een tijdje op de parkeerplaats en zuur succes is verzekerd.
Maar met minder bederfelijke waren heb ik er helemaal geen problemen mee dat de Hongaren wat minder strikt zijn dan Nederlanders. De supermarkt bij ons in de buurt is op zich vrij strict met de data, maar lost het houdbaarheidsprobleem wel creatief op. Producten waar het er niet zo op aankomt, zoals pakjes thee, bonbons of puddingpoeder komen na verstrijken van de houdbaarheidsdatum in een speciale bak, met een dikke sticker erop: 50 procent korting.
Ook inmiddels wat verlepte groente en fruit liggen ergens in de groenteafdeling apart te wachten op een koper met een dunnere beurs. Ze gaan er duidelijk vanuit dat je als consument zelf wel kunt beoordelen of je dat beurse vlekje op de koop toe neemt in ruil voor een forse prijsverlaging.
En reken maar dat er gegadigden zijn in een land waar een groot deel van de bevolking graag zou willen dat ze het Nederlandse minimumloon zouden verdienen. Zelfs als de chocolade van de afgeprijsde kersenbonbons wat wit uitgeslagen is (wat trouwens helemaal geen kwaad kan), smaken ze nog altijd lekkerder dan helemaal geen bonbon.
Reacties