GRIEP

Het griepspook waart door het land. Vorige week dreigde mijn werkster al bij de deur om te draaien toen ze hoorde dat onze zoon zich niet lekker voelde. Pas toen bleek dat hij géén koorts had en vermoedelijk iets raars had gegeten, waagde ze zich het huis in.
En sinds eind van de week staan de kranten er weer vol mee. Het is GEEN epidemie, melden ze allemaal, op een toon alsof er in feite in van een superepidemie, maar de huidige griepvorm stamt wel af van de Spaanse griep!
Dat klinkt dramatisch, en zo wordt er dan ook op gereageerd. Ziekenhuizen hebben sinds vrijdag een bezoekverbod, in sommige regio’s zijn kleuterscholen en scholen dicht. Het is, zo zeggen artsen, nog niet te laat om je in te laten enten, al had je dat eigenlijk al voor december moeten doen, want ja, het griepseizoen begint natuurlijk al veel eerder.
Onze werkster waarschuwde ons nog dat ze had gehoord dat je bij deze griep echt naar de dokter moest gaan voor medicijnen, want het was een gevaarlijke variant, hadden ze gezegd. Ze heeft duidelijk door dat wij aan zo’n doktersbezoek minder waarde hechten dan de gemiddelde Hongaar....
Om eerlijk te zijn, wil ik in deze tijd van het jaar als het even kan, niet in een dokterswachtkamer gezien worden. Als ik ergens de griep op kan pikken, is het daar wel. Het is me ooit al een keer overkomen dat ik, na twee uur wachten bij de kinderarts, met een jongetje naar huis ging dat daarna een infectie méér inplaats van een infectie minder bleek te hebben. En ik weet dat ik het onvermijdelijke recept voor antibiotica waarschijnlijk toch weggooi. Met de arts in debat gaan dat antibiotica niet werken tegen een virus, wie denk ik wel dat ik ben?
Maar goed, het is, zou ik haast zeggen, het jaarlijkse Hongaarse griepritueel. Waar Nederlanders ’gewoon een griepje’ hebben, heeft een Hongaar Griep. Liefst een achterkleinzoon van de Spaanse. Ieder jaar weer komt haast onvermijdelijk het moment dat scholen hun poorten sluiten. Dat geldt overigens niet alleen voor Hongarije, ook in landen als Roemenie en Slowakije wordt griep zeer serieus genomen.
Die doemstemming werkt aanstekelijk, moet ik zeggen, want ik weet dat een behoorlijke griep er aardig in kan hakken. Wij zijn, na waarschuwingen van onze buurvrouw dat de griepvariant van dat jaar echt heel naar was, al eens met de hele familie naar de dokter gespoed voor een griepprik.
Maar inmiddels heb ik de doemkreten al zo vaak gehoord, dat ik waarschijnlijk zo reageer als de dorpelingen in de parabel van de jongen die steeds weer roept dat de schapen worden aangevallen door een wolf. Als het echt erg wordt, geloof ik het niet meer.