MEDISCHE MYTHES
Een staaroperatie, liesbreuk of simpele plastische chirurgie. Allemaal geen redenen om voor dagen in het ziekenhuis te belanden. Behalve dan in Hongarije.
Terwijl in de rest van Europa 40 tot 70 procent van de patiënten na veel operaties dezelfde dag naar huis gaat, zijn één-dags operatie in Hongarije een absolute uitzondering. Negentig procent van de patiënten blijft, vaak geheel onnodig, meerdere dagen in het ziekenhuis.
Het zijn niet de patiënten die daarop staan, maar de ziekenhuizen, want die verdienen goed aan die praktijk. Voor iedere dag dat een patiënt in het ziekenhuis ligt, vangt de instelling liggeld. En veel verpleegsters en artsen verwachten voor diezelfde dagen ook nog eens 'dankbaarheidsgeld', de beruchte praktijk die maakt dat de zogenaamde gratis gezondheidszorg in Hongarije van geen kant gratis is.
Volgens onderzoek van de OEP, het Hongaarse ziekenfonds, zijn er talloze zieken die twee, drie dagen in het ziekenhuis liggen, en in die tijd al met al een half uur aandacht krijgen van artsen en verpleging. Als je bedenkt dat Hongaarse patiënten ook nog voor hun eigen beddengoed, wc-papier en eten moeten zorgen, is duidelijk dat ze erg veel reden hebben om dankbaar te zijn.
Daar komt ook nog eens bij dat een groot deel van de patiënten volkomen onnodig is geopereerd. In Hongarije heb je meer dan vier keer zoveel kans om onder het mes te gaan als in Nederland of andere West-Europese landen. De conclusie kan alleen maar zijn dat er ontzettend veel mensen volkomen onterecht in het ziekenhuis liggen, met alle risico's van dien, want iedere goede arts weet dat overbodige operaties voor een patiënt alleen maar gevaarlijk zijn.
Wat dat betreft zouden bezuiniging en hervorming van de gezondheidszorg helemaal niet zo moeilijk moeten zijn. Als al het geld dat nu in onzinnige operaties en onterechte ziekenhuisopenames gaat zitten, voor vernieuwing en verbetering werd gebruikt, zouden ziekenhuizen en artsen met hetzelfde budget waarschijnlijk veel betere resultaten boeken.
Artsen hebben alle reden om de hand in eigen boezem te steken. Zo blijkt uit onderzoek dat 20 procent van de eerste diagnoses in Hongarije foutief is. Nu is het bij eerste diagnoses niet ongewoon, daarvoor wordt er ook vervolgonderzoek gedaan. Maar twintig procent is hoog, binnen Europa variëren de cijfers van acht tot 25 procent.
Opmerkelijk was dat toen de nieuwe minister van gezondheidszorg Agnes Horvath deze cijfers onlangs bekend maakte, ze de oppositie in het parlement en de hele artsengemeenschap over zich heen kreeg. Niet omdat die het cijfer ontkenden, maar de minister ondermijnde zo het vertrouwen in de artsenstand, vond men.
De artsen houden begrijpelijkerwijs liever vast aan de mythe dat ze allemaal zo capabel zijn. Want dat is vaak het verhaal dat je in de gezondheidszorg te horen krijgt: aan de artsen ligt het niet, hun kennis is goed, maar de omstandigheden zijn het probleem.
Als het huidige debat over de Hongaarse gezondheidszorg één ding duidelijk maakt, is dat patiënten vaak de dupe worden van een medische stand die doodsbang is dat de eigen privileges worden aangetast. De klachten van chirurgen over lange operatiedagen komen in een ander licht te staan als je weet dat het merendeel van die operaties niet plaats had hoeven vinden en vooral worden uitgevoerd omdat de chirurg zelf er beter van wordt.
Momenteel schijnen de wachtlijsten in rap tempo te groeien, zodat je sinds kort jaren moet wachten op een operatie voor bijvoorbeeld een kunstknie op -heup. Behalve, en dat is ook opmerkelijk, als je bereid bent zelf voor die operatie te dokken en de arts contant te betalen: dan kun je zo aan de beurt zijn.
Dat 'gelijke gezondheidszorg voor iedereen' in Hongarije een fabel is, is zonneklaar. Geen politicus in dit land laat zich opnemen in het eerste het beste streekziekenhuis en gaat dat gewoon met twintig man op een zaal liggen waar je je eigen wc-papier moet meenenem en er geen gordijnen om de bedden zijn, zodat iedereen mee kan lijken als je gewassen moet worden.
Wie geld en de juiste contacten heeft, wijkt uit naar privéklinieken, private ziekenhuizen of gaat zelfs naar het buitenland om zich daar te laten behandelen. Of hij gaat op zoek naar de beste arts en betaalt dus privaat om op de wachtlijst voor te dringen. Dat maakt het extra cru dat oppositiepolitici over de ruggen van de patiënten heen een gezondheidszorg blijven verdedigen die zo duidelijk faalt.
Terwijl in de rest van Europa 40 tot 70 procent van de patiënten na veel operaties dezelfde dag naar huis gaat, zijn één-dags operatie in Hongarije een absolute uitzondering. Negentig procent van de patiënten blijft, vaak geheel onnodig, meerdere dagen in het ziekenhuis.Het zijn niet de patiënten die daarop staan, maar de ziekenhuizen, want die verdienen goed aan die praktijk. Voor iedere dag dat een patiënt in het ziekenhuis ligt, vangt de instelling liggeld. En veel verpleegsters en artsen verwachten voor diezelfde dagen ook nog eens 'dankbaarheidsgeld', de beruchte praktijk die maakt dat de zogenaamde gratis gezondheidszorg in Hongarije van geen kant gratis is.
Volgens onderzoek van de OEP, het Hongaarse ziekenfonds, zijn er talloze zieken die twee, drie dagen in het ziekenhuis liggen, en in die tijd al met al een half uur aandacht krijgen van artsen en verpleging. Als je bedenkt dat Hongaarse patiënten ook nog voor hun eigen beddengoed, wc-papier en eten moeten zorgen, is duidelijk dat ze erg veel reden hebben om dankbaar te zijn.
Daar komt ook nog eens bij dat een groot deel van de patiënten volkomen onnodig is geopereerd. In Hongarije heb je meer dan vier keer zoveel kans om onder het mes te gaan als in Nederland of andere West-Europese landen. De conclusie kan alleen maar zijn dat er ontzettend veel mensen volkomen onterecht in het ziekenhuis liggen, met alle risico's van dien, want iedere goede arts weet dat overbodige operaties voor een patiënt alleen maar gevaarlijk zijn.
Wat dat betreft zouden bezuiniging en hervorming van de gezondheidszorg helemaal niet zo moeilijk moeten zijn. Als al het geld dat nu in onzinnige operaties en onterechte ziekenhuisopenames gaat zitten, voor vernieuwing en verbetering werd gebruikt, zouden ziekenhuizen en artsen met hetzelfde budget waarschijnlijk veel betere resultaten boeken.
Artsen hebben alle reden om de hand in eigen boezem te steken. Zo blijkt uit onderzoek dat 20 procent van de eerste diagnoses in Hongarije foutief is. Nu is het bij eerste diagnoses niet ongewoon, daarvoor wordt er ook vervolgonderzoek gedaan. Maar twintig procent is hoog, binnen Europa variëren de cijfers van acht tot 25 procent.
Opmerkelijk was dat toen de nieuwe minister van gezondheidszorg Agnes Horvath deze cijfers onlangs bekend maakte, ze de oppositie in het parlement en de hele artsengemeenschap over zich heen kreeg. Niet omdat die het cijfer ontkenden, maar de minister ondermijnde zo het vertrouwen in de artsenstand, vond men.
De artsen houden begrijpelijkerwijs liever vast aan de mythe dat ze allemaal zo capabel zijn. Want dat is vaak het verhaal dat je in de gezondheidszorg te horen krijgt: aan de artsen ligt het niet, hun kennis is goed, maar de omstandigheden zijn het probleem.
Als het huidige debat over de Hongaarse gezondheidszorg één ding duidelijk maakt, is dat patiënten vaak de dupe worden van een medische stand die doodsbang is dat de eigen privileges worden aangetast. De klachten van chirurgen over lange operatiedagen komen in een ander licht te staan als je weet dat het merendeel van die operaties niet plaats had hoeven vinden en vooral worden uitgevoerd omdat de chirurg zelf er beter van wordt.
Momenteel schijnen de wachtlijsten in rap tempo te groeien, zodat je sinds kort jaren moet wachten op een operatie voor bijvoorbeeld een kunstknie op -heup. Behalve, en dat is ook opmerkelijk, als je bereid bent zelf voor die operatie te dokken en de arts contant te betalen: dan kun je zo aan de beurt zijn.
Dat 'gelijke gezondheidszorg voor iedereen' in Hongarije een fabel is, is zonneklaar. Geen politicus in dit land laat zich opnemen in het eerste het beste streekziekenhuis en gaat dat gewoon met twintig man op een zaal liggen waar je je eigen wc-papier moet meenenem en er geen gordijnen om de bedden zijn, zodat iedereen mee kan lijken als je gewassen moet worden.
Wie geld en de juiste contacten heeft, wijkt uit naar privéklinieken, private ziekenhuizen of gaat zelfs naar het buitenland om zich daar te laten behandelen. Of hij gaat op zoek naar de beste arts en betaalt dus privaat om op de wachtlijst voor te dringen. Dat maakt het extra cru dat oppositiepolitici over de ruggen van de patiënten heen een gezondheidszorg blijven verdedigen die zo duidelijk faalt.
Reacties