GROETEN

"Hoe gaat het," vroeg de jongen die gisteren bij de slager voor me in de rij stond aan de vrouw die binnenkwam. "Vreselijk," antwoordde ze, "Ik kan echt helemaal niets positiefs bedenken." De jongen zweeg, een beetje bedremmeld, en misschien ook wat bevreesd voor wat hij verder zou losmaken als hij nog wat vroeg. Een uitleg dat ze de pillen thuis al klaar had staan? Ik snapte meteen, waarom Hongaren vrij zelden "hoe gaat het?" vragen. Zo'n eerlijk antwoord, daar zit je alleen op te wachten als je elkaar goed kent. En dat was duidelijk niet het geval.
Vooral in het dorp kunnen mensen je heel verbaasd aankijken als je zomaar vraagt hoe het gaat. Omgekeerd moest ik wennen aan de vraag die daarentegen wel wordt gesteld: "Waar ga je heen?" Gaat het jou wat aan waar ik heen ga, denk je dan als rechtgeaarde Nederlander wanneer een tamelijk onbekende dat wil weten, hoewel die tamelijk onbekende waarschijnlijk net zo min op een uitgebreid antwoord zit te wachten als de Nederlandse buurvrouw wanneer ze op straat "hoe gaat het" vraagt.
Een andere groet waar ik aan moest wennen, was een welgemeend "goede arbeid" als ik in de tuin aan het werk was. Dat heeft niet persé een antwoord nodig, maar toen ik zelf eens langs een veld met bessen plukkende mensen liep en hen "goede arbeid" toewenste, was het alsof de zon door de wolken brak.
Ik was er vaker langs gekomen, en tot dan toe had niemand  echt gereageerd op mijn 'goeden morgen' of 'goeden middag', behalve met een korte knik. Maar nu keek een van de vrouwen op naar deze buitenlandse die wist wat je in zo'n geval zei. En voor ik het weet stond ik een kwartier te praten over waar ik vandaan kwam en hoe het met de prijs van de bessen gesteld was.