Meneer Schmitt, ex-president?

Voor president Pál Schmitt was de zaak afgedaan na de publicatie van een rapport over zijn proefschrift eerder deze week: hij had niets fout gedaan, er was geen reden om - bijvoorbeeld - vrijwillig afstand te doen van zijn doctorstitel. Voor regeringspartij Fidesz en premier Viktor Orbán gold tot gisterenochtend nog hetzelfde. Fideszwoordvoerster Gabriella Szelmeczi meende dat de zaak met het rapport was gesloten en ook andere Fideszmensen hadden niets te melden. Niets aan de hand.
Nou ja, niets? Zelfs Fidesz-gezinden hadden moeite met de conclusie dat Schmitt het onschuldige slachtoffer van de gebrekkige begeleiding van zijn promotoren was en zijn proefschrift gewoon in orde. Vooral in kringen van de kleinste coalitiepartner KDNP werd zeer gemopperd. Andras Stumpf van het regeringsgezinde weekblad Heti Valász schreef een kritisch opiniestuk voor de webpagina van zijn krant, waarin hij de conclusies van het rapport over Schmitts proefschrift "dun en lafhartig" noemde. Dat viel blijkbaar niet goed: het werd er enkele uren later al weer vanaf gehaald, maar niet voordat andere websites het hadden overgenomen.
De internetkrant Index.hu vroeg zich af wie eigenlijk de laatste 13 pagina's van het proefschrift, een hoofdstuk over de rol van vrouwen in de sport, had geschreven en riep daarvoor de hulp van zijn lezers in. De onderzoekscommissie was er in twee maanden niet in geslaagd voor die pagina's een bron te vinden, maar Index-lezers vonden met behulp van Google binnen luttele uren twee artikelen
uit 1990 en 1991, die samen goed zijn voor het laatste stukje tekst dat Schmitt wel zelf geschreven zou hebben.
En dan was er nog de protesten, onder meer van studenten bij de Semmelweis-universiteit en van de oppositiepartij LMP bij het presidentiële paleis. En de lawine aan grappen en karikaturen waarmee het internet binnen de kortste keren overstroomde, van de kopieermachine waar iemand een briefje met (vertaald) "Schmittieerder" op had geplakt, tot een parodie op een Fidesz-verkiezingsaffiche met Schmitts foto en een tekst vol spelfouten.  De president is berucht vanwege de enorme spelfouten die hij maakt, misschien is dyslexie nog wel de beste verontschuldiging voor zijn overschrijf-werkzaamheden.
Gisteren bleek dat ook de Semmelweis-universiteit het ondanks de conclusies van het rapport dat het zijn eigen schuld niet was, onaanvaardbaar vond dat Schmitt zijn titel zou houden. Met 33 tegen 4 besloot de Universiteitssenaat hem zijn titel te ontnemen. De rector zei er nog bij dat de universiteit even gewacht had met het besluit om Schmitt de kans te geven zich als een heer te gedragen en en vrijwillig afstand van de titel te doen.
Nu ligt de bal dus weer bij Fidesz, en bij Schmitt. Technisch, moet erbij worden gezegd, heeft Fidesz een probleem: volgens de nieuwe grondwet is de president onaantastbaar en kan hij niet vervolgd worden voor iets dat hij voor zijn presidentschap heeft gedaan. Premier Orbán zei vanochtend op de radio dat hij dat zal respecteren en het besluit aan Schmitt overlaat. Hij kan moeilijk anders, want hoewel het Fidesz geen enkele moeite zou kosten om de grondwet te veranderen, is zo'n grondwetsverandering alleen geldig als de president hem ondertekent. En Schmitt heeft tot nu toe overal zijn handtekening onder gezet, maar daaronder?
De vraag is dus, is ex-doctor Schmitt alsnog een heer? Veel keuze heeft hij natuurlijk eigenlijk niet, zonder steun van Fidesz en vooral van Orbán stelt hij weinig voor. En hij heeft een persoonlijk belang om de eer aan zichzelf te houden: als hij zelf aftreedt, heeft hij volgens de wet de rest van zijn leven recht op een vorstelijk staatspensioen, een door de staat betaalde woning, auto met chauffeur, politiebescherming en secretaresse.
Een verdere carrière in de Olympische wereld kan hij wel vergeten waarschijnlijk (naar verluidt zijn eigenlijke droom ooit voorzitter van het internationale Olympisch Comité te worden, en hij had naast zijn presidentschap eigenlijk zijn voorzitterschap van het Hongaars Olympisch Comité willen voortzetten), maar hij hoeft in ieder geval niet op een houtje te gaan bijten.