Dagboek van een overstroming 4: zaterdag

Gefrustreerde kat

Max, onze gecastreerde kater, heer en meester over het park voor ons huis, heeft er genoeg van. Vol onbegrip dat we zijn normale uitgang met zandzakken hebben geblokkeerd, klautert hij moeizaam over het hek. Aan de andere kant bekijkt hij, zittend op zo'n zak, de watermassa voor ons huis met verbijstering. Vervolgens komt hij binnen zijn frustraties kenbaar maken. Een boze Max is geen erg vriendelijke kat. Hij klauwt, hij geeft onze andere kat op haar donder. Maar wij kunnen er ook niets aan doen. En een uur later vinden we een dode kikker in huis. Er valt blijkbaar nog steeds iets te jagen.
Aan het eind van de middag zwemt er een ringslang in onze poort. De zandzakbarrière is weliswaar anderhalve meter hoog, maar dat belemmert het water - en slangen klaarblijkelijk - niet om op de een of andere manier de poort binnen te dringen. Vervelend? Een ringslang is niet giftig en kan me niet van slag brengen, die vind ik vooral interessant. Maar wat dat water betreft, dat is zeker vervelend, al is het nog steeds niet dramatisch. Er moet nog wel wat gebeuren, wil het echt het huis inlopen.

Water in de poort

De lekkage ligt niet aan onze zandzakbouwkunsten, maar gewoon aan het materiaal. Verderop in Vác zien we dat de dijken van  zandzakken ook geen oplossing zijn. Onder de massief ogende dijklichamen sijpelt het water net zo goed door, zoveel dat vrijwilligers in noodtempo bezig zijn een nieuw cordon van zandzakken aan te leggen. Het nut ontgaat me een beetje, want de zakken liggen tegen een helling. Een betere barrière is er niet.
Zand in ondoorlaatbare kunststof zakken? Dat heeft inderdaad geen enkele zin, meldt een waterbouwkundig ingenieur ons. Vroeger ging het in jute, dat werkte veel beter. Maken ze die eigenlijk nog? Misschien moeten we dan een voorraadje aanschaffen. Het is een troostrijke gedachte dat de gemeente inmiddels van de EU geld voor een mobiele dijk heeft gekregen, al hebben we daar voor deze keer weinig aan en duurt het tot november volgend jaar eer die klaar is. Maar deze overstroming zal zeker een stimulans zijn om de bouwplannen te versnellen.

Slang in de straat

Gelukkig weten we dat de piek in zicht is, en dat het heel raar moet lopen, willen we echt in problemen komen. Al komt die piek zeker hoger uit dan de hydrologische dienst voorspelt: om acht uur 's avonds staat het waterniveau op 790 centimeter, twee centimeter onder het voorspelde piekniveau van 792 centimeter, dat eigenlijk zondag om één uur 's middags bereikt moest worden. We pieken eerder, of hoger. We merken het wel.
Maar raar lopen kan het. Uit Boedapest, waar de piek pas ergens zondagavond of zo wordt bereikt, komen alarmerende berichten. Bij een wolkbreukzaterdagmiddag is zoveel water uit de hemel gekomen, dat straten langs de Donau totaal onder water staan. Niet omdat de rivier al is overstroomd, maar omdat het regenwater door de hoge waterstand niet meer weg kan.
Datzelfde onweer passeert Vác, met enig gerommel, op flinke afstand. We bekijken het onder het genot van een biertje vanaf een terrasje dat net buiten de overstromingszone ligt. Er is een zekere gelatenheid over ons gedaald, die ik ook bij de buren zie. Eén buurman is weliswaar nog met wat zandzakken aan het sjouwen, maar op de vraag of we hebben kunnen helpen, haalt hij zijn schouders op: "Ach nee, ik verveelde me gewoon." De rest van de middag zit hij, net als wij, op zijn balkon over de watervlakte uit te staren. Het is prachtig, eigenlijk, zijn we met elkaar eens. En zoals een andere buurman filosofisch opmerkt: dit is de prijs die je moet betalen voor een huis op de mooiste plek van Vác. En als je de foto's van ondergelopen dorpen ziet, vallen onze problemen echt nog mee. En er zwemt nog een slang voorbij in de straat. Hoe vaak maak je dat nou mee?

Dagboek van een overstroming, deel 5.