Dagboek van een overstroming 6: maandag.

Net weer zichtbaar: de paaltjes

Zoals alle dagen afgelopen week ben ik veel te vroeg wakker geworden, en een blik uit het raam is het eerste wat ik doe 's ochtends. De bollen van het hek van het park aan de overkant, gisteren nog onder water, zijn weer zichtbaar. Tien centimeter is de Donau afgelopen nacht gedaald. En we hebben het binnen droog weten te houden. Komende nacht zal ik beter slapen, weet ik nu al.
Ik zie een ringslang tegen de stroom in zwemmen en een rustplek zoeken tussen de ondergelopen planten van onze voortuin, zijn koppie net boven het water. Wat betekent zo’n overstroming eigenlijk voor de fauna, vraag ik me plots af. Slangen, eenden, kikkers: zelfs al kunnen ze zwemmen, ergens moeten ze toch een keer rusten? Om over eten maar te zwijgen. Een eekhoorn kan nog de boom in, ratten en muizen ook, maar in het ondergelopen natuurgebied niet ver van ons vandaan leven everzwijnen, vossen, klein wild. Er zijn daar her en der wat verhogingen, kunstmatige heuveltjes die te maken hebben met de drinkwaterleiding. Maar verder wordt het gebied afgesloten door hoge muren en woonwijken waar nu zandzakken omheen liggen.
Voor veel beesten zijn die zakken zonder enige twijfel een onneembare barrière, voor het water helaas bepaald niet. Niet alleen in onze poort is het tussen de zandzakken doorgestroomd en door onze zelfbedachte waterwering. Ook de enorme zandzakdijken verderop in Vác hebben de rivier niet kunnen tegenhouden. De talloze foto’s van de overstroming elders in het land tonen hetzelfde beeld: wallen witte kunststof zakken, met aan beide kanten water. Hooguit kun je het water aan de andere kant van de wat laag houden met een pomp.
Een Nederlandse waterbouwkundige ingenieur bevestigt het: kunststof zakken zijn waardeloos. Ze stoten het water af, en dat stroomt er dus gewoon tussendoor. Zandzakken horen van jute te zijn. Helaas, die zijn twee keer zo duur. Maar met een beetje geluk is dit de laatste overstroming in Vác die zo dramatisch verloopt. Er zijn plannen voor de bouw van een mobiele dijk, zoals die in Oostenrijk bij alle dorpen langs de Donau zijn gebouwd. Hoe efficiënt die dijken zijn, blijkt daaruit dat de gigantische massa water voor onze deur Oostenrijk is gepasseerd zonder dat er ook maar een dorp is ondergelopen. Duur? De Hongaarse noodmaatregelen en de schade omdat ze niet effectief genoeg zijn, kosten klauwen met geld. En dit is de derde grote overstroming in zeven jaar.
Het geld is voor de dijk er zelfs al, met dank aan de EU, al meldt de website van de gemeente trots dat de regering de zaak financiert. Maar onze buren willen hem gebouwd zien voordat ze het geloven. Voor onze deur, wel te verstaan. "Ik heb begrepen dat ze dit stuk niet doen", zegt de buurman. Hij is niet de eerste die ik dat hoor zeggen. Veel mensen in de straat denken dat we niet alleen nu bij noodmaatregelen, maar ook straks bij de mobiele dam worden overgeslagen. Ten onrechte overigens, als je de website van de gemeente mag geloven, waar die dijk volgens de tekening eenduidig ook voor ons huis langsloopt. Maar het vertrouwen in de autoriteiten is duidelijk niet overweldigend.
Diezelfde autoriteiten doen overigens maandagochtend hun best hun onhandige evacuatiepoging een dag eerder goed te maken. Ergens in de loop van de ochtend gaat de telefoon. De rampendienst. Of alles in orde is? Geen problemen? Fijn! Zoveel aandacht hadden we graag in de eerste dagen gehad, toen het water waste.

Dagboek van een overstroming, deel 7.