Runa Hellinga - Media

121 van 's werelds superrijken pleitten onlangs in een open brief voor belastinghervormingen die de „extreme, destabiliserende ongelijkheid” in de wereld moeten tegengaan. „Veel van ‘s werelds grote bedrijven maken misbruik van belastingparadijzen, sommigen betalen helemaal geen belasting. Het ontwijken en ontduiken van belastingen heeft wereldwijd epidemische proporties bereikt”, aldus de brief. Eerder kondigden de CEO's van 181 grote Amerikaanse bedrijven al aan dat ze minder willen focussen op winst en aandeelhouders en meer op hun rol in de samenleving. Ze gaan meer investeren in hun werknemers, het milieu en de gemeenschappen waar ze gevestigd zijn. Dat soort initiatieven klinken revolutionair in tijden dat social corporate responsibility voor veel bedrijven vooral een zoveelste methode lijkt te zijn om onder belastingen uit te komen en de winst voor aandeelhouders te verhogen. Maar eind 19de, begin 20ste eeuw zagen heel wat ondernemers in Nederland en elders voor zichze

Orbán houdt van militair vertoon: de militaire wacht bij het paleis van de president Geen dictator in spé zal het toegeven, maar voor autoritaire leiders metdictatoriale aspiraties zijn crises een godsgeschenk. Dat geldt zeker voor wat zich inmiddels wel een beetje heeft ontwikkeld tot de moeder van alle crises, het coronavirus. We leven in tijden van een wereldwijde noodtoestand, dus autoritaire maatregelen vallen niet echt op. Alle landen hebben het sowieso zo druk met corona dat gebeurtenissen elders eigenlijk alleen aandacht trekken als die iets met het virus te maken hebben. En burgers zien een stevig pakket maatregelen vooral als daadkracht van hun leider. Op 23 maart 1933 presenteerde Hitler zijn Ermächtigungsgesetz, Machtigingswet aan de Duitse Reichstag. Officiële aanleiding: een politieke crisis, veroorzaakt door de brand in de Rijksdag een kleine maand eerder. Die wet betekende de feitelijke opheffing van het Duitse parlement en gaf hem vier jaar lang de macht wetten

Eén klik, een boek vol voorwaarden "Internetgebruikers zijn een product, een verdienmodel. De nieuwe privacywet die ons daartegen moet beschermen is niet meer dan symptoombestrijding. Die doet namelijk absoluut niet wat nodig is: internetgebruikers zeggenschap geven over de data die op het internet over hen verzameld worden," zegt Julia Janssen. Als onderzoekster en ontwerpster probeert ze de impact van technologie op onze samenleving duidelijk te maken. Haar project 0,0146 seconden laat zien hoe weinig gebruikers beseffen wat ze doen als ze op cookies klikken. Het is ook onmogelijk om dat te weten. Om dat te illustreren printte Janssen alle privacyvoorwaarden uit waarmee een bezoeker akkoord gaat als die met één muisklik instemt met de cookies van de Engelse Daily Mail. Met die klik accepteer je ook de voorwaarden van alle adverteerders en software waarop de site draait: een boekwerk van 826 dichtbedrukte pagina's privacyvoorwaarden die al die bedrijven het commerci